26 Temmuz 2013

Şarkı: Banco del Mutuo Soccorso - R.I.P. (Requiescant In pace) (1972)


Henüz reverb denen balçığın ses teknisyenlerini/prodüktörleri ele geçirmediği zamanlar. Tuhaf bir tenor vokal, insanın beynine çakan kupkuru davullar, kıtır kıtır akan funky ritim gitar, kafa bulandırarak yürüyen bas, savaşın vahşetini yaşatan sözler, piyano ve orgun vurguları, şarkının ortalarından sonra değişen gidişat... Bir de riff çalan gitarın tonu biraz daha farklı, daha az "klasik" olsa 10 üzerinden 9 verirdim. Bu haliyle 10 üzerinden 8.

İtalyan progressive rock'un medar-ı iftiharlarından:

23 Temmuz 2013

Suratına ateş eden silahım, kontrbasımdır


Bazen herhangi bir konu hakkındaki fikirlerinizi dile getirmek için tonla sözcüğü, cümleyi yan yana getirir, upuzun yazılar yazarsınız; ancak yine de anlatmak istediğinizi tam olarak anlatamadığınızı hissedersiniz. Sonra çok sevdiğiniz bir şarkıya şans eseri geri döner ve yıllar yıllar önce yazılmış o şarkıdaki çok basit birkaç dizenin tam da hissiyatınızı dile getirmiş olduğunu görürsünüz.


Gezi Direnişi'ne ilişkin hislerimi tamı tamına anlatan kişisel soundtrack'imi Area'nın "Gioia e rivoluzione" ("Neşe ve Devrim") isimli şarkısı olarak ilan ediyorum.


Direnişi anlamayanlar için: "Beni anlamak istemeyen, senin için çalıyorum şarkımı; düş kurmasını bilmeyen, senin için gülüyorum; beni anlamak istemeyen, senin için söylüyorum şarkımı."

Direnişteki güzel insanlar için: "Gözlerinin içinde, zihnimi ısıtan bir ışık var."

Direnişin kendisi için: "Bir parmak şıklatmasıyla birlikte bir mücadele başlar; ki o mücadele bizi sevmeyi bilen insanların olduğu sokaklara taşır."

Ve son kez, yine direnişi anlamayanlar, ona şiddetle karşılık verenler için: "Benim silahım, (sesiyle) senin suratına suratına vuran kontrbasımdır."

Bu daha başlangıç, mücadeleye devam.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...