Gece gece yine Eurovision'a dalmıştım ki aklıma Eurovision'a gönderdiğimiz son müzisyen olan Can Bonomo düştü. Kendisinin Eurovision şarkısını uzun zamandır dinlemiyordum, şimdi dinleyince ne kadar da acayip (iyi anlamda) bir şarkı olduğunun farkına vardım!
Şarkı bir Harmandalı zeybeği gibi başlıyor. Yaklaşık 14-15 saniyelik bu girişin ardından birdenbire funky bir klezmere geçiş yapıyoruz. 18-19 saniye de öyle takıldıktan sonra ilk kıtayla birlikte güzel bir pop havasına bürünüyor şarkı. Kıtadan hemen nakarata geçilmiyor, araya bir bridge (siz Türkler köprü mü diyor?) giriyor, o ise oyun havası tadında! Nakaratla birlikte yeniden funky klezmere geri dönüyoruz. Yeniden kıtaya geçtikten sonra bu sefer köprüyü atlayıp (pun intended) doğrudan nakarata sıçrıyoruz (sebebi muhtemelen Eurovision'daki 3 dakika sınırı). Nakaratın bu tekrarından sonra ise Can utanmamış araya bir de middle eight sokuşturmuş! (Aslında sekiz değil de yedi ölçüye sahip olduğu için "middle seven" diye bir isim de uydurabiliriz buna). Middle eight kısmındaki ilk iki ölçü yine zeybek teması üzerinde yürüyor, üçüncü ölçüden itibaren ise veriyor gerilimi Bonomo, şarkıyı yükseltiyor yükseltiyor ve yine nakaratı patlatıyor. Nakaratın sonunda da "hayde!"siyle veriyor iyice coşkuyu. Kapanışı da artık iyice disco'ya dönüşmüş funky klezmerimizle yapıyoruz. Bütün bunlar olurken de şarkının sözleri bildiğin sarhoş denizci temasını işleyerek İrlanda'ya(?) selam gönderiyor. Yarışmayı yedinci olarak tamamlayan Türkiye de Eurovision sayfasını bir Sefarad Yahudisiyle şimdilik kapatmış oluyor.
Bir Eurovision şarkısı için epey kompleks bir yapı. Middle eight'li şarkıları ise zaten ayrı severim, son 30-40 yıldır da çok popüler olmuş şarkılarda pek rastlanan bir şey değil. Şimdi meraklandım, bu adamın diğer şarkıları nasıl acaba?
