Şarkı: The Beatles - Across the Universe [World Wildlife Fund Version] (1969)

Özellikle 1960ların sonlarında, The Beatles Abbey Road stüdyolarında kayıttayken, bir ya da birkaç Beatle'ı görebilme umuduyla stüdyo dışında hayranlar bekleşirmiş. Bu hayranlara George Harrison "Apple scruffs" adını uygun görmüş (hatta kendisinin aynı isimli bir şarkısı da var, 1970 tarihli All Things Must Pass'ten dinlenebilir). 4 Şubat 1968'de, The Beatles "Across the Universe"ü kaydeder ve stüdyo dışında yine bu hayranlar bekleşirken, John Lennon şarkıda bir geri vokal bölümüne ihtiyaç olduğunu düşünmüş, ancak ne hikmetse bu geri vokal bölümünün "Nothing's gonna change my world" kısmını kendileri kaydetmek yerine dışarıda bekleyen hayranlardan iki genç kızı stüdyoya çağırıp onlara söyletmişler (şarkının Let It Be albümünde değil de World Wildlife Fund yararına 1969'da yayımlanan charity albümü No One's Gonna Change Our World'de bulunan versiyonundan bahsediyorum tabii -- bu versiyon 1988 yılında The Beatles toplaması Past Masters Volume Two'ya da eklenmişti). 

Şöyle ki, ben bu bilgiyi uzun yıllardır haizdim, fakat bu iki hayranın kim olduğunu araştırmak hiç aklıma gelmemişti. Daha birkaç gün önce, okuduğum bir kitaptan, bu hayranların isimlerinin Lizzie Bravo ve Gayleen Pease olduğunu öğrendim. Gayleen Pease o zamanlar 17 yaşında olan bir İngiliz vatandaşı iken, Lizzie Bravo ise o günlerde Londra'da yaşayan 16 yaşındaki bir Brezilyalı imiş. Acaba bugünlerde ne yapıp ne ediyorlardır diye merak edip ululardan ulu Google'a başvurdum ve 2010 yılında bu iki kişinin Abbey Road'da yeniden bir araya gelişlerini gösteren bir videoya ve ayrıca Lizzie Bravo'nun Facebook hesabına denk geldim. 

Bu bilgiyi edindikten yalnızca birkaç gün sonra, yani bugün, öğrendim ki Lizzie Bravo 4 Ekim'de hayatını kaybetmiş. Gayleen Pease ise yine bu yıl içinde, sadece birkaç ay önce ölmüş. 2021 "Across the Universe kızları" için kötü bir yıl olmuş yani. Bunu öğrendikten sonra "Across the Universe"ün söz konusu versiyonunu dinlemek dinimize göre farzdır arkadaşlar. Yalnız kızlar nasıl da detone söylüyorlar... Ama işte o detonelik şarkıya bambaşka bir hava da katıyor. Bu arada John Lennon'ın sesi de bir tık ince, çünkü kaydı bir miktar hızlandırıp öyle yayımlamışlar (Let It Be albümündeki versiyonda da şarkı yavaşlatıldığı için Lennon'ın sesi bir tık kalın tınlıyor, ama konumuz o değil).