Popüler müziğin önemli işlevlerinden biri de tarihe not düşmektir. Bugün 1970 yılında yaşanmış Kent State katliamından haberim varsa eğer, bu Crosby, Stills, Nash & Young'ın "Ohio"su sayesindedir. 60ların sonundan itibaren Kara Panterler'e destek veren Beyaz Panterler'in lideri John Sinclair'i biraz tanıyorsam, John Lennon'ın "John Sinclair"idir bunun sebebi. Bangladeşlilerin 1970lerde çektiği sıkıntılar hakkında az buçuk fikrim varsa, müsebbibi George Harrison'dır. 1930larda ABD'nin yaşadığı ekolojik felaketlerden haberdar oluşum, Woody Guthrie'nin Dust Bowl Ballads albümüyle olmuştur. Belçika'da 1956 yılında yaşanan maden faciası hakkında bir fikre sahipsem, bu New Trolls'un "Una miniera"sı sayesindedir.
Peki bizim yaşadığımız acılar, felaketler popüler kültürümüze neden bu kadar az yansıyor? Acı verici boyutta bir kültürel kuraklık var bu ülkede. Yaşadıklarımızı geniş kitlelere nesliler boyunca aktarabilmek gibi bir derdimiz neredeyse hiç olmamış. Günü yaşamak ve günü kurtarmaktan başka bir meselemiz yok.
Cennet vatan Türkiye.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder