Müzik eleştirmenliğinin sonu

George Harrison imzalı bir Beatles şarkısı var: "Only a Northern Song". Şarkı aslında 1967 yılında yazılıp kaydedilmiş, fakat ilk olarak 1969 tarihli Yellow Submarine albümünde kendine yer bulmuş. İşte bu şarkı müzik hakkında yazıp çizmenin, müziği müzikal açıdan eleştirmenin mantıksızlığını ilan ediyor, bir bakıma müzik eleştirmenliğinin sonunu muştuluyor. Yine de 41 yıl sonra hâlâ insanlar müzik eleştirisi yapmaya devam ediyor (ben de yapıyorum bunu bir yandan). Bırakın arkadaşım, tamam, bitti artık. George Harrison söyledi her şeyi, ötesi yok.

Şarkının sözlerini hafiften serbest bir şekilde çevirecek olursak, Harrison diyor ki: "Bu şarkıyı dinlerken akorların doğru kullanılmadığını düşünebilirsin, ama yanlışsın, şarkıyı yazan öyle yazdı işte. Gece geç saatte dinliyorsan grubun doğru çalmadığını düşünebilirsin, ama yanlışsın, bu şekilde çaldılar işte. Armonilerin biraz karanlık ve hatta uyumsuz olduğunu düşünebilirsin, haklısın, da kim takar? Bu yalnızca bir Kuzeyli şarkısı olduğundan çaldığım akorların, söylediğim sözlerin ya da saatin kaç olduğunu hiçbir önemi yok. Hadi naş."

Northern Songs'un da Beatles tarafından kurulmuş bir plak şirketi olduğunu ekleyerek bu postuma da son veriyor, postu seriyorum.

Kenan Doğulu'nun 1995 tarihli albümü

Bazen sıkılıyorum. Bazen sıkılmıyorum. Bazen sıkılıp sıkılmadığımı düşünmüyorum, o anlarda sıkılıyor olsam bile sıkıldığımın farkına varmam mümkün olmuyor. Bununla birlikte sıkılıp sıkılmadığımı düşünmediğim anlarda sıkılmıyor olma ihtimalim sıkılıyor olma ihtimalimden daha fazla olsa bile, sıkılıp sıkılmadığımı düşündüğüm anlarda sıkılıyor olduğum gerçeği karşımızda Etna gibi dikiliyor. Etna'ya mı çıksam lan? 1 saatlik yol. Peeh.